1999 Updated 28 juni 2009
Datum: 22 - 24 mei 1999
Acts: Zondag:

Eddy de Clerq, Presence, Postmen, Lamb, Red Snapper, DAAU, Luka Bloom, Rowwen Hèze, Soulfly, Urban Dance Squad, Underworld

Fotos' van deze artiesten klik hier

Locatie: Megaland Landgraaf

Entree: 75,00 dagkaart maandag, 125,00 (3 dagen incl. camping)
Weer: zonnig heet
Toeschouwers: 61.250
Presentatie: Jan Douwe Kroeske

BELANGRIJKE OPROEP!!!
Heb jij als pinkpopbezoeker mooie foto's gemaakt van de bands en artiesten,
en wil jij dat deze vereeuwigd worden op deze website verzoek ik je om op te nemen
BELANGRIJKE OPROEP!!!

Recencies zaterdag      Recencies maandag     


Eddy de Clercq
DE FEITEN: Van origine Belgische DJ-veteraan die in Nederland al decennia aan de top staat in het uitgaansleven. Maakte ooit onder de naam A-men samen met Gert van Veen (Quazar/Volkskrant) en Corne Bos (EC Groove Society/Play It Again Sam) de allereerste Nederlandse house-plaat Pay The Piper en droeg een steentje bij aan de klassieker Dish & Tell van House Of Venus, maar heeft zijn carriere als muzikant sindsdien op een laag pitje gehouden. Zelf achter de draaitafels staan is altijd zijn voornaamste activiteit geweest.

DE MUZIEK: Moderne dance in al zijn verschijningsvormen. Van house tot breakbeat tot jungle tot techno

Presence
DE FEITEN: Collectief rond house/garage-producer Charles Webster, waaraan o.a. ex-Massive Attack zangeressen Shara Nelson (Blue Lines) en Sara Jay (Mezzanine) hun medeweking aan verlenen. Presence begon aanvankelijk als singles-project, maar de onderlinge samenwerking beviel de betrokkenen zo goed dat men overging tot het maken van een album. Deze kreeg de naam All Systems Gone en bezorgde Webster en consorten de hit Sense Of Danger in de UK.
DE MUZIEK: Ingetogen, sfeervolle vermenging van electronica, soul en jazz, waarin een hoofdrol is weggelegd voor de soulvolle zang van Shara Nelson en Sara Jay.
HOOGTEPUNT: De jazzy improvisaties van trompetist Pete Wraight en de soulvolle stem van zanger/bongospeler Steve Edwards.
DIEPTEPUNT: Kleurloze nummers, beetje een gulden middenweg tussen Faithless en Massive Attack, maar het peil van beide bands wordt nergens geëvenaard.
PODIUMPRESENTATIE: Niks bijzonders.
SAMENSPEL: Sfeervol, maar nergens wilde het echt knallen. Kon meer improvisatie gebruiken.
PUBLIEKSREACTIE: Men stond erbij en keek ernaar. Veel publiek dat lekker op de vloer zat te chillen (laten we maar zeggen dat men energie opspaarde voor Underworld). Iets enthousiaster naarmate het optreden vorderde, maar de vlam bleef uit de pan.
BIJZONDERHEDEN: Onverwachte hoofdrol voor de NPS-strandbal dat telkens het podium opgegooid werd vanuit het publiek. Zanger Steve vroeg of hij misschien deed denken aan Ruud Gullit. Nee dus.
CIJFER: 5 Zondag 23 Mei 1999 - 13:30 door Ariën Rasmijn

Postmen
DE FEITEN: Winnaars van de Heineken Crossover Award, een Zilveren Harp en genomineerd voor een Edison. Tevens winnaars van de Popprijs 1999. Na het uitbrengen van de singles Cocktail, U Wait en het in Amerika gemixte debuutalbum Documents, ziet de Rotterdamse crew in een zeer kort tijdsbestek kans om zowel critici als publiek voor zich te winnen. Met hun opvallende mix van hiphop en roots-reggae en hun energieke optredens (vaak onder begeleiding van een negenkoppige band inclusief blazerssectie) heeft het drietal met als frontman rapper/producer The Anonymous Mis bewezen dat Nederland nog altijd hiphop-acts van een hoog kaliber kan voortbrengen.
Met het nieuwe album Revival consolideert Postmen hun status als Nederlandse top-attractie. De muziek is beter en de teksten van Mis steken zoals altijd uitstekend in elkaar.
DE MUZIEK: Aanstekelijke mix van East Coast hiphop en roots-reggae à la Burning Spear en Steel Pulse. Opvallend is het gebruik van blazers in de oude reggae-traditie. De rootsy zangpartijen van zanger Rollarocka voegen toe aan het gevoel van authenticiteit, terwijl The Anonymous Mis met zijn goed gearticuleerde flows de nodige vaart in het geheel weet te brengen.
HOOGTEPUNT: Tune!-factor 'helemaal goed' bij het nummer Renaissance.
DIEPTEPUNT: Nederlandse artiesten die in het Engels tegen het publiek praten. Kan ook niet: die José Feliciano-gitaarsolo tijdens This Life
PODIUMPRESENTATIE: Twaalf man/vrouw op het podium, rappers en zangeressen elk met eigen uniform.
SAMENSPEL: Nu ook met driemans blazerssectie!
PUBLIEKSREACTIE: Applaus vooral voor de hits (Cocktail, Renaissance en U Wait). Discutabel: crowd-surfen op reggae-muziek.
BIJZONDERHEDEN: Ik heb één neger in het publiek gezien, en die had een Osdorp Posse T-Shirt aan. Alsof het er nog niet dik genoeg bovenop lag: een Bob Marley-cover als toegift.
CIJFER: 7 Zondag 23 Mei 1999 - 14:45 door Job de Wit


Lamb
DE FEITEN: Drum & bass/ambient-duo uit Manchester. Zangeres Louise Rhodes en programmeur Andrew Barlow brengen in 1996 het titelloze debuutalbum uit, dat veel positieve reacties van publiek en pers ontvangt. In 1997 werkt het duo, ondersteund door enkele muzikanten, met succes de Europese festivalpodia af. De groep deed onder meer Pinkpop, Lowlands en Drum Rythm aan. Voor 1999 staat de release van het tweede album van Lamb, Fear Of Fours, gepland.
DE MUZIEK: Ingetogen, breekbare dans- en/of luistermuziek. DJ/producer Barlow weeft stijlvol een bed van genres als drum & bass, ambient en jazz waarop Rhodes' zachte stem, folkie zangstijl en persoonlijke teksten mooi uitkomen.
HOOGTEPUNT: Live knaller 'Ear Parcel' en de prachtig bassende single B-line.
DIEPTEPUNT: De constatering dat de meeste 'songs' van het nieuwe album live veel lijken op eerder werk. Met een uitzondering daargelaten heeft Lamb zich muzikaal niet echt ontwikkeld.
PODIUMPRESENTATIE: De hele band is superenthousiast, maar bassist en trompettist jutten Pinkpop publiek op.
SAMENSPEL: Trompet en bas strijden om aandacht, maar Louise Rhodes is ijskoel middelpunt en uitstekend bij stem.
PUBLIEKSREACTIE: Vooral tijdens de uptempo nummers gaat het publiek uit z'n dak. Maar voordat Lamb ook maar een noot gespeeld heeft is de strijd al gewonnen. Lamb houdt van Nederland en andersom.
BIJZONDERHEDEN: Andy Barlow's opmerking : "Oh yes, oh yes. It's been two years since we've played a festival. You don't know how long I've been waiting for this."
CIJFER : 7,5 Zondag 23 Mei 1999 - 16:45 door Sander Kerkhof


Red Snapper
FEITEN: Britse dance-act die vrijwel volledig gebruik maakt van accoustische en semi-accoustische instrumenten. Met het eerste volwaardige album Prince Blimey baart de groep in 1996 opzien binnen de danswereld, dat maar moelijk kan bevatten dat zo'n strakke, naar drum & bass neigende plaat met niet veel meer dan een drumkit, een gitaar en een contrabas is gemaakt. Vooral drummer Richard Thair krijgt lof voor zijn haast bovennatuurlijke snelheid, beheersing en uithoudingsvermogen. In 1998 wordt Making Bones uitgebracht, waarvan de single Picture Of You een bescheiden hitje oplevert.
MUZIEK: Sterk op drum & bass leunende dansmuziek, met daarin stevige scheuten jazz, fusion en dub. Ook al werkt de groep met 'echte' instrumenten, de band blijft zich net als meer ingeblikte acts sterk richten op de 'groove' van de nummers en de repetitie van de loopjes. Vaak verzorgt een MC of een zangeres de vocalen, maar de hoofdrol blijft weggelegd voor drummer Richard Thair, die niet alleen op plaat maar ook op het podium zwetend het ene na het andere strakke drum & bass-ritme minutenlang uit zijn kleine drumkit weet te slaan.
MENING: 'Van dit soort bands zijn er niet veel. En nu is deze ook nog eens verschrikkelijk goed.' (Bram Peeters)
HOOGTEPUNT: De opbouw, omschakelingen en subtiele improvisaties, maar vooral drummer Richard Thair, die als een goed afgestelde Formule-1 motor, op straffe wijze de maat vasthield. Bassist Ali Friend wist hem goed te ondersteunen en de band in haar geheel klonk vetter en veelzijdiger dan ooit.
DIEPTEPUNT: geen.
PODIUMPRESENTATIE: De show werd opgeluisterd door de vaste rapper en een nieuwe zangeres. Maar al stonden ze er niet, dan was het kijken naar de drummer die weer speelde alsof zijn leven ervan afhing onderhoudend genoeg.
SAMENSPEL: Genadeloos strak, maar tegelijkertijd hadden de bandleden (en dan vooral gitarist David Ayers) genoeg ruimte om te improviseren en het geluid nog verder te spekken.
PUBLIEKSREACTIE: Erg enthousiast en receptief. Het kostte de band niet veel moeite om het overgrote deel keer op keer in trance te krijgen.
BIJZONDERHEDEN: geen.
CIJFER: 8 1/2 Zondag 23 Mei 1999 - 18:45 door Ariën Rasmijn.


DAAU   Klik hier voor de playlist
DE FEITEN: Avontuurlijk gezelschap uit Antwerpen, opgericht in 1993. Het klassiek opgeleide viertal weet met intense, sfeervolle live-optredens en een mix van instrumentale popmelodieen met stijlen als folk, klezmer, jazz en klassiek een verrassend jong publiek in België en Nederland aan te trekken.
DE MUZIEK: Klassiek, modern Koffieconcert met ballen
HOOGTEPUNT: De single Gin & Tonic (modern klassiek met beats) en "Olifant" (Reggae en klassieke hardcore met violen.
DIEPTEPUNT: Geen
PODIUMPRESENTATIE: Niet spectaculair
SAMENSPEL: Uitstekend op elkaar ingespeeld
PUBLIEKSREACTIE: Met nog 1 oog dicht en het eerste biertje in de hand wordt Pinkpop op een prettige manier gewekt. "Koffieconcert met ballen"
BIJZONDERHEDEN: A capella versie van "Gloria In Excelsis Deo", meegezongen door het voorste gedeelte van de Roskilde tent.
CIJFER : 7 zondag 23 mei 1999 - 13:00 door Sander Kerkhof


Luka Bloom
DE FEITEN: Folkzanger. Geboren als Barry Moore in County Kildare, Ierland. Zijn muzikale carrière begon in de jaren '70 als lid van de band Aes Triplex. Later speelde hij in clubs in en rond Dublin, was hij lid van de postpunk-formatie Red Square en maakte hij muziek met zijn broer Christy. In 1987 verzon hij zijn artiestennaam, geinspireerd door het nummer Luka van Suzanne Vega en de personage Leopold Bloom uit James Joyce's boek Ulysses. Hetzelfde jaar verscheen het album Luka Bloom, de eerste in een lange rij met wisselend succes, met als meest recente plaat Salty Heaven uit 1998.
DE MUZIEK: Lyrische singer/songwriter-folk onder invloed van Bob Dylan, Joni Mitchell, Neill Young en oud werk van U2. Over het algemeen speelt hij eigen materiaal, maar ook neemt hij nummers van anderen onder handen zoals R.E.M.'s Everybody Hurts en LL Cool J's (!) I Need Love. De donkerbruine stem van Bloom leent zich goed voor nummers waarvan de onderwerpen variëren van politiek tot liefde tot het mysterie dat Vrouw heet.
HOOGTEPUNT: Het moment dat Luka zelf helemaal stil valt om het publiek te laten zingen. Gaat wonderbaarlijk goed.
DIEPTEPUNT: De Ierse folkzanger laat op de gitaar af en toe een steekje vallen.
PODIUMPRESTATIE: Sober. Naast de zanger en zijn gitaar op het podium alleen een stoel, een witte handdoek, een fles water en een tweede gitaar. Toch weet de man - duidelijk een goede performer - de aandacht van het publiek steeds weer te pakken. Hij wint tevens de sympathie van de mensen door te protesteren tegen de zwevende camera, die regelmatig de zicht van het publiek beperkt. En hij reageert ook regelmatig op kreten uit de massa.
SAMENSPEL: De nummers - veel songs van de laatste cd 'Salty Heaven' - voert hij prima uit. Komen op het grote podium bijna net zo goed uit de verf als op de cd of in een kleine zaal. Toch zou het gitaarspel van de Ier af en toe wat feller en agressiever kunnen. Zou de nummers krachtiger maken.
PUBLIEKSREAKTIE: Verbazingwekkend goed. Tijdens de eerste nummers wordt nog wat rustig geluisterd, daarna zingen veel mensen mee en wordt er na afloop van de nummers uitbundig geklapt. Luka mag terugkomen voor een toegift.
BIJZONDERHEDEN: De Ier is jarig en zegt blij te zijn dat hij zijn feestje op Pinkpop mag vieren. Hij praat bovendien redelijk Nederlands getuige zijn opmerking 'hartelijk bedankt'.
CIJFER: 8 zondag 23 mei 1999 - 14:15 door André Keij


Rowwen Hèze   Klik hier voor de playlist
DE FEITEN: Limburgs trots. Groep die sinds midden jaren tachtig actief is en aanvankelijk alleen in en om de Peel een fan-schare had, maar met aanstekelijk enthousiasme en spelplezier in de loop der tijd ook de rest van Nederland heeft geinfecteerd. Zo was de groep in 1992 voor het eerst op Pinkpop actief en speelde de band later met groot succes op de Amsterdamse Uitmarkt, het Haagse Parkpop-festival en Lowlands in de Flevopolder.
DE MUZIEK: Combinatie van Texmex, folk en Limburgse volksmuziek. Aan de ene kant feestmuziek als de Pogues op zijn vrolijkst en uitbundigst, aan de andere ingetogen en melancholiek. Rowwen Heze beschrijft het leven in de Peel.
HOOGTEPUNT: De nieuwe single 'Auto Vliegtuug', omdat het publiek in de Roskilde-tent op dat moment voor het eerst massaal meezingt.
DIEPTEPUNT: Geen. Constant optreden.
PODIUMPRESENTATIE: Bandleden bewegen kwiek over het podium. Vooral accordeonist Tren van Enckevort probeert het publiek regelmatig op te zwepen. Toch krijg je af en toe het idee dat er nog een schepje bovenop kan en de Limburgers niet het onderste uit de kan halen.
SAMENSPEL: Niets op aan te merken. Alles oogt bijzonder soepeltjes.
PUBLIEKSREACTIE: Enthousiast. De bekende hits als 'Zondag in 't zuiden' 'De neus omhoeg' en 'Bestel mar' worden uit volle borst meegezongen. In de voorste rijen crowdsurfers. Verder naar achteren vieren groepjes mensen in kleine kring hun eigen feestje.
BIJZONDERHEDEN: Geen
CIJFER: 7 Zondag 23 Mei 1999 - 15:45 door André Keij

Interview Tren
Het is en blijft een apart gevoel om te spelen op Pinkpop. De dag begint anders als anders. Je voelt toch een andere spanning dan normaal. En dan de aankomst. Een geweldige tent,de mooiste die ik ooit heb gezien. Zijkanten allemaal open en natuurlijk veel publiek. Dan de opkomst, geweldig hoe zo'n tent tekeer gaat. Op dat moment vliegt er iets door je heen,iets dat niet te beschrijven is. Daar doe je het voor. Dat is gewoonweg het mooiste wat je als muzikant kan en mag meemaken.

Zeven jaar geleden stonden we hier ook. Toen was het prachtig om mee te mogen maken, misschien wel mooier dan nu, maar vandaag hebben we zelf meer kunnen genieten van het optreden. Toen stonden we stijf van de zenuwen, die dag hebben we maar half bewust meegemaakt. De dag daarna wist je toen pas wat je teweeg had gebracht.

Vandaag zijn er natuurlijk ook de nodige zenuwen maar toch kun je beter onderdrukken en daardoor meer zelf genieten. Het hoogtepunt van van het concert vond ik het nummer 'Auto Vliegtuig', onze nieuwe single. Geweldig als je hoort hoe het publiek meezingt. Maar ook het openingsnummer 'Dansen' is overweldigend. Je had erbij moeten zijn.
Helaas waren we niet live op het internet. Dit had te maken met auteursrechten. Hier kunnen wijzelf ook niets aan veranderen want dit gaat andere mensen aan. Dus de oplossing: Morgen de hele dag naar de TV kijken, we komen er ongetwijfeld een keer op, want alles is opgenomen. Verder ga ik nu ook het terrein op want het is en blijft natuurlijk het mooiste en leukste festival wat Nederland heeft!!
Vele groetjes van Tren van Enckevort, Rowwen Hèze.  Klik hier voor de foto's van de Rowwen Hèze site


Soulfly
DE FEITEN: Nadat zijn echtgenote in 1997 als manager uit haar functie werd gezet door de andere leden van Sepultura, stapte frontman Max Cavalera kwaad uit de band. Een jaar later kwam de in Amerika woonachtige Brazilliaan terug met een nieuwe band: Soulfly. De reputatie die Cavalera had opgebouwd met Sepultura zorgde ervoor dat de liefhebbers van snoeiharde muziek reikhalzend uitkeken naar zijn rentree in de wereld van de metal. Het titelloze debuut-album van Soulfly maakte de hooggespannen verwachtingen meer dan waar en werd door velen uitgeroepen tot één van de allerbeste metal-platen van '98.
MUZIEK: Strak gespeelde, keiharde nu-metal. Funkier dan Cavalera's vorige band Sepultura, maar natuurlijk nog altijd met de Braziliaanse invloeden die die groep mede kenmerkten.
HOOGTEPUNT: Jong ventje dat meebrult met 'Bleed'
DIEPTEPUNT:-
PODIUMPRESENTATIE: Straightforward heen en weer geren, met af en toe synchroon pogoën.
SAMENSPEL: Beetje vlak, vermoeid in het begin, later veel betere wisseling tussen de leden.
PUBLIEKSREACTIE: Niet zoveel crowdsurfers als verwacht, wel veel gehos en meeklappen.
BIJZONDERHEDEN: Voor mij onbekend jong ventje wat behoorlijk mee rapt, brult op het nummer 'Bleed'
CIJFER: 8 Zondag 23 Mei 1999 - 17:45 door Rico Jansen
Tweede foto    Derde foto


Urban Dance Squad   Klik hier voor de playlist
FEITEN: Eén van Nederland's meest succesvolle bands, zowel in binnen- als in buitenland. Tevens pioniers van het crossover-genre. Hun eerste album Mental Floss For The Globe is in de late jaren tachtig een groot succes en blijkt achteraf één van de belangrijkste platen die de Nederlandse popmuziek ooit heeft voortgebracht. Invloedrijk op andere artiesten en commercieel een hit. De single A Deeper Shade Of Soul bereikt in Amerika zelfs de 21ste plaats in de Billboard Hot 100. Voor zowel Mental Floss als voor opvolger Life 'n Perspectives Of A Genuine Crossover ontvangt de Utrechtse band een Edison.

Hierna gaat het niet zo hard meer met de Squad. Een definitieve doorbraak in Amerika blijft uit en DJ DNA stapt uit de band. De platen blijven goed, maar verpletterend is de indruk lange tijd niet meer, hoewel de groep op het podium onovertrefbaar is. DJ DNA voegt zich in 1998 weer bij zijn oude maten en samen werken ze aan het vijfde album Artantica dat in 1999 verschijnt. Die plaat is weer spannend en avontuurlijk als in de begindagen. Inmiddels is zanger/rapper Rudeboy ook met succes bij Junkie XL aan de slag gegaan. Op 3 februari 2000 houdt gitarist Rene van Barneveld het voor gezien, de rest van de Urban Dance Squad gooit vervolgens het bijltje er ook bij neer ...

MUZIEK: Tot en met de derde plaat ijzersterke crossover tussen hardrock, funk, blues en hiphop. De verschillende stijlen en achtergronden die de afzonderlijke muzikanten vertegenwoordigen passen naadloos in elkaar en geven de band een bijzonder eigen geluid met bezielde raps van Rudeboy. In de loop van de carriere sluipt melodieuze zang de muziek binnen en verdwijnt experiment naar de achtergrond, maar op laatste album Artantica was de groep weer eigengereid als vanouds.
MENING: "Met het uiteenvallen van de Squad verdwijnt één van de grootste bands die Nederland heeft gekend." (Bram Peeters)
HOOGTEPUNT: De duik van Rudeboy in het publiek en de twee laatste nummers die de band daarna speelt. De duik zweept het publiek op en geeft de groep weer een extra zetje. Prima wisselwerking. De salvo losse flodders uit het machinegeweer van Rudeboy tijdens het laatste nummer 'Happy go fucked up' past uitstekend in die definitieve energie-uitbarsting.
DIEPTEPUNT: De band geeft geen toegift, die na bovengenoemde opleving wel op zijn plaats geweest was. Pinkpop-baas Jan Smeets komt vrij snel na het einde van het concert het podium op om iedereen te verwijzen naar het optreden van Underworld op het hoofdpodium. Daar heeft het groepje overgebleven Urban Dance Squad-fans getuige het gefluit en boe-geroep echter geen boodschap aan. Hun poging haalt niets uit: de band komt niet meer terug.
PODIUMPRESENTATIE: Is wat statisch. De meeste activiteit komt van Rudeboy. Hij is de onbetwiste schakel tussen band en publiek, maar geeft tussen de nummers weinig commentaar. De nummers worden net als op een deel van de cd aan elkaar geknoopt door een dreigende stem op de achtergrond. Komt op cd beter uit de verf. Op het podium komt het wat rommelig en soms wat koeltjes over. Opvallend is ook het legerpak en de militaire uitstraling van Rudeboy. Past volgens hemzelf binnen de thematiek van 'Artantica', maar doet toch wat vreemd aan.
SAMENSPEL: De vernieuwende, experimentele elementen van de laatste cd 'Artantica' komen op het podium goed tot uiting. De nummers worden lekker hard de tent in geblazen. Alleen halen de relatief lange en soms rommelige pauzes tussen de nummers voor een groot deel de spanning en dynamiek uit het optreden. Jammer.
PUBLIEKSREACTIE: Is wat aan de matte kant. Alleen voor het podium is het doorlopend feest en duiken de crowdsurfers over elkaar heen. Het overige publiek komt slechts af en toe in actie. Na de hierboven reeds genoemde duik van Rudeboy komen de meesten wel los.
BIJZONDERHEDEN: Eén jongen klimt in één van de vier tentmasten om zijn idolen te bewonderen. Het levert hem enthousiast geloei van het overige publiek op.
CIJFER: 8 Zondag 23 Mei 1999 - 19:45 door André Keij
Tweede foto    Derde foto

The Urban Dance Squad maakte hier een gedeelte van Limburg aan het rammelen.

Underworld
FEITEN: Eigenzinnige en avontuurlijke Engelse techno-act die zowel op plaat als podium overtuigt en daardoor niet alleen het danspubliek, maar ook reguliere concertgangers en critici voor zich heeft weten te winnen. Met de albums Dubnobasswithmyheadman en Second Toughest In The Infants verzorgde het drietal midden jaren negentig twee sleutelplaten in de wereld van de techno. In Nederland waren het de optredens op Lowlands en Pinkpop evenals het succes van de in 1997 uitgebrachte single Born Slippy die van de naam Underworld een begrip maakten. Met Orbital, de Chemical Brothers en de Prodigy behoort Underworld tot de meest populaire acts die uit de house zijn voortgekomen. Maart 1999 verschijnt derde album Beaucoup Fish. Darren Emerson (niet het brein) verlaat de groep in 2000 en gaat solo zonder gevolgen voor de groep.
MUZIEK: Techno, met zowel invloeden uit drum 'n' bass, hiphop als ambient. Underworld koppelt het machinale van de moderne dansmuziek (sequencers, computers) aan het menselijke (zang, gitaar) van de traditionele pop. Karl Hyde. Het monotone hypnotiserende stemgeluid van Karl Hyde is uit duizenden herkenbaar. Zijn schijnbaar onsamenhangende teksten en zijn ritmische voordracht roepen herinneringen op aan oude beat-dichters als Allen Ginsberg en William S. Burroughs.
MENING: 'Pioniers in het genre hebben de gave de meest opwindende live (dance)concerten te geven. Uniek.' (Bram Peeters)
HOOGTEPUNT: Moaner, het Underworld nummer met de ultieme spanningsopbouw.
DIEPTEPUNT: Toen het afgelopen was.
PODIUMPRESENTATIE: Karl Hyde met zijn veel te grote koptelefoon, maakt als een halve mongool het podium onveilig.
SAMENSPEL: Laat die computers maar schuiven.
PUBLIEKSREACTIE: Alle Pinkpopgangers die nog niet bewusteloos waren gingen volledig uit hun dak.
BIJZONDERHEDEN: Waanzinnig !!!!!
CIJFER : 10+ Zondag 23 Mei 1999 - 21:00 door Sander Kerkhof

Bron: Uit het Pinkpop archief van de VPRO