PINKPOP 40e EDITIE
2009 Updated 5 juni 2010
Datum: 30 mei t/m 1 juni 2009
Acts: zie programma

Locatie: Megaland Landgraaf

Entree: 3 dagen met camping kost dit jaar € 140,00. losse dagkaart kost € 75,00
(v.v. prijzen excl. servicekosten, De voorverkoop start zaterdag 7 maart 2009 om 10.00 uur.)
Bestel je kaartjes via internet in Nederland, België en Duitsland

Weer: droog en warm

Toeschouwers: 60.000

Presentatie: Giel Beelen en Eric Corton

BELANGRIJKE OPROEP:
Heb jij als pinkpopbezoeker mooie foto's gemaakt van de bands en artiesten,
en wil jij dat deze vereeuwigd worden op deze website verzoek ik je om op te nemen
BELANGRIJKE OPROEP!!!

Recencies zondag  Recencies maandag  Statistieken  Krantenartikelen  Pinkpop DVD's  Veel online videoclips  Meer online videoclips


Noisettes
Het spits wordt afgebeten door de Britse indierockers van de Noisettes in de tent, terwijl de Limburgse band Kings of the Day gelijktijdig het festival opent op het 3FM-podium. Het viertal won hun plek op het Pinkpoppodium met een regionale bandwedstrijd.

De Noisettes hebben er duidelijk zin in. Zangeres Shingai Shoniwa hangt al bij het tweede nummer ondersteboven in de podiumstellage en wist het publiek met haar energieke en enthousiaste performance mee te krijgen. Mede daardoor komt de band goed over en zit de sfeer er na het eerste optreden van de dag gelijk goed in.
Bron: Nu.nl door Ester Meerman/Lenny Boschman

Aan de Londense band Noisettes (zie foto) de eer om het festival te openen. Het is een genot om de zomers geklede zangeres Shingai Shoniwa als een hinde over het podium te zien springen. Haar prachtige stem geeft de rockmuziek van de band een flinke soul-injectie, wat een uniek geluid oplevert. Helaas beschikt het viertal nog over onvoldoende sterk songmateriaal om de volle drie kwartier te kunnen blijven boeien.
Bron: LiveXS door Jeroen Bakker/Klaas Knooihuizen/Ruud Van de Locht/Arnold Scheepmaker

Kings Of The Day
MUZIEK: De winnaar van de lokale Grote Prijs, Nu of Nooit, klinkt als Placebo, heeft elementen van White Lies, doet wat Keane, Mando Diao, The Rifles en The Kooks. KOTD is pop-rock op Britse leest geschoeid met een sterke huilzang van voorman Maurice Möllenbeck.

PLUS: Die Maurice kan zingen hoor. Hij is toonvast, creatief, heeft een prima kopstem en een huilsnik waar vele collega's jaloers op zullen zijn. Dit viertal heeft zich goed voorbereid en beschikt duidelijk al over flink wat live-ervaring. Tijdens de single Raise My Glass nodigen de jongens zelfs drie conservatoriummeisjes uit om stemmig mee te strijken. De nummers 25 en A Ghost kunnen zo op 3FM.

MIN: Maar meer dan een radioband is het nu nog niet. KOTD is namelijk een behoorlijk gezichtloze formatie, ook wat betreft muzikale invloeden. Zijsprong: in 2005 stonden de toen nog vrij nieuwe Editors op Lowlands. Easyjet was de apparatuur kwijt geraakt en de band leende instrumenten bij elkaar. Alles was vrij gemakkelijk gevonden alleen dat ene typische galmpedaaltje was de speld in de hooiberg. Vier jaar later kan menig nieuw Britpopbandje niet meer zonder. Ook KOTD bedient zich van het herkenbare nieuwe new wave- geluid. En eigenlijk hebben we dat nu wel gehoord. Morgen mag White Lies nog eens proberen ons te overtuigen, maar het lijkt toch echt tijd voor iets nieuws. KOTD mag tevens nog wel wat voller klinken. Gooi die padalen dan ook meteen in de zesde versnelling.

CONCLUSIE: Kings Of The Day is Placebo zonder genderproblematiek, White Lies zonder doodswens, The Kooks zonder de looks en Keane zonder de hits. Toch doen ze heel veel wel goed. Jongens, neem de tijd om dat eigen geluid, dat unique selling point, te vinden. Laat je niet opjagen en verleiden om dit jaar al je debuut uit te brengen. "Het is mooi weer, wat willen we nog meer?" Maurice, we willen wél wat meer. En jullie hebben dat in je. Maar met skinny jeans, Allstars, leren jasje en hippe haarlok ben je er nog niet. Zoek nog rustig even verder en claim dan je eigen plekje in het vaderlandse popcircuit.
CIJFER: 6,5 door Erik Zwennes (3voor12-VPRO)

Chris Cornell
Aan Chris Cornell de eer om het hoofdpodium op te warmen. De Amerikaanse zanger begint zijn optreden met materiaal van zijn laatste cd Scream, wat door het publiek wat lauw wordt ontvangen. De nieuw ingeslagen muzikale weg van r'n'b-radiorock doet de Pinkpopweide weinig.

Gelukkig heeft Cornell een rijk muzikaal verleden en wordt de set al snel opgeleukt met hits van zijn voormalige bands Audioslave en Soundgarden. Pas echt boeiend wordt het als een intermezzo van Spoonman wordt opgevuld met Good Times, Bad Times van Led Zeppelin. Een vernieuwde versie van Soundgardens grootste hit Black Hole Sun, met strijkkwartet op tape, sluit de wat teleurstellende set af.
Bron: Nu.nl door Ester Meerman/Lenny Boschman

Chris Cornell heeft met zijn nieuwste, door Timbaland geproduceerde, album Scream zijn nek durven uitsteken maar over het algemeen komt het er op neer dat het hem weinig heeft opgeleverd. Veel fans zijn al afgehaakt en daarom wordt juist nu sceptisch naar dit optreden uitgekeken. Het zegt veel over Cornell die zich daar niets van aantrekt en dus glashard, onder begeleiding van stevige beats in Part of Me het podium op loopt. In tegenstelling tot zijn recente optreden in Paradiso wordt Scream niet in zijn geheel gespeeld waardoor Temple of the Dog's Hungerstrike eerder op de set-list te vinden is en waarin Cornell laat zien nog altijd over één van de beste rock-stemmen te beschikken. Uiteraard ontbreekt ook zijn - inmiddels opgegeven - samenwerkingsproject met Rage Against The Machine niet in Audioslave's Cochise en Be Yourself.

De bescheiden James Bond-hit You Know My Name doet op het veld hier en daar een enthousiaste reactie ontwaken maar pas bij Soundgarden's Spoonman, inclusief intermezzo van Led Zeppelin's Good Times, Bad Times en Black Hole Sun lijkt Cornell iets aan klantenbinding te willen doen. Het optreden van Cornell met zijn overigens uitstekende band, heeft hiermee wederom geen twijfels kunnen wegnemen.
Bron: LiveXS door Jeroen Bakker/Klaas Knooihuizen/Ruud Van de Locht/Arnold Scheepmaker

Chris Cornell is eindelijk blij met zijn optredens
LANDGRAAF (ANP) - Rocker Chris Cornell, bekend van onder meer Soundgarden en Audioslave, is met zijn nieuwste cd een totaal nieuwe weg ingeslagen. De nummers op het album Scream, dat eerder dit jaar uit kwam, zijn allemaal door de handen van de bekende hiphopproducer Timbaland gegaan. Zaterdag liet Cornell ze voor het eerst live aan het Nederlandse publiek horen op Pinkpop.
"Het werkt!", constateerde de zanger en gitarist zaterdag na afloop van zijn optreden op het hoofdpodium in Landgraaf. "Ook bij het Nederlandse publiek.", "Ik had het niet verwacht, maar mijn nieuwe nummers blijken heel goed te combineren met ouder werk." En zo kwamen zaterdag niet alleen nummers van Scream voorbij, maar ook klassiekers als de Soundgarden-hit Black Hole Sun.

Harde gitaren
Cornell geeft toe dat het eigenlijk een grote verrassing was toen bleek dat zijn nieuwste producties ook live goed uit de verf komen. "Muziek met een beat is lastig live te spelen, maar ik maak er op het podium wat meer 'bandmuziek' van. Wat meer rock, met hardere gitaren."
En zo ontdekte Cornell dat zijn nieuwe en oude werk prima te mengen zijn tijdens een optreden en is dankzij zijn laatste album de cirkel rond. "Mijn shows zijn nu compleet. Ik speel meer oude nummers dan ooit en met het laatste werk heb ik nu genoeg diversiteit in mijn muziek om oprecht blij te zijn met mijn live optredens." De muzikant verwacht niet dat hij met zijn nieuwe discipline trouwe fans verliest. "Het kan zijn dat sommigen dit album niet leuk vinden, maar dat betekent niet dat ze Chris Cornell niet meer leuk vinden. Er zijn natuurlijk ook fans van Soundgarden die niet houden van Audioslave, en fans van Audioslave die de muziek van Soundgarden niets vinden. Zo lang ik gewoon doe wat ik wil doen, is het goed."
Bron: ANP 30 mei 2009

Just Jack
Just Jack speelt veel materiaal van zijn aankomende album All Night Cinema. Zijn vrolijke nummers sluiten perfect aan bij het zonnige weer. De Brit lijkt bijna verlegen te worden van de enthousiaste reactie van het publiek en staat zijn gehele set met een glimlach van oor tot oor op het podium.

MUZIEK: In de slipstream van The Streets, Lily Allen, Reverend & The Makers en Jamie T pakte babyface Jack Allsopp (34) zijn claim to fame met het nummer Starz In Their Eyes. Het album Overtones uit 2007 staat vol met ontspannen soulraps en fijne wietpop. Eind juni komt zijn derde album All Night Cinema uit.

PLUS: Jack heeft vier andere bleekneusjes en een energieke backup-mc meegenomen. De groep legt een ontspannen jazzy ska-pop-kleedje neer, wat prima past zo vlak voor dinertijd. Een nieuw nummer valt op door meer power en een voller geluid. De backup-mc is een gouden vondst. Hij klapt, roept, lacht en weet de voorste rijen en beweging te krijgen. Wanneer het publiek overweegt de tent te verlaten voor een mooi plekje bij The Killers, laat Jack horen waar we hem van moeten kennen: de hit Starz In Their Eyes. De tent veert nog een keer op.

MIN: Jack is eigenlijk een behoorlijk kleurloos figuur. Mike Skinner van The Streets zonder de humor en het bijtende randje, Lily Allen zonder... Lily Allen, vandattes. Dan staan er ook nog ultiem saaie jochies omheen en moet een uit de jaren '90 vergeten enthousiasteling het goed maken. Jack heeft veels te weinig goede liedjes en verveelt met veilige muzikale keuzes. Vraag dan de vaderlandse Boris de soul alive te keepen rond etenstijd.

CONCLUSIE: Zelfs op dit tijdstip is het wel heel gezapig en dun allemaal. Just Jack moet lekker op North Sea Jazz staan. Hij geeft toe eigenlijk zelf ook vooral zin te hebben om Springsteen te zien. "My dad used to hammer that shit in the car." Maar pas op: met Jack weet je het nooit. Hij kan zomaar weer met een ultieme zomerhit op de proppen komen en dan moeten we nog even verder met deze halfslachtige heupwiegvergadering.
CIJFER: 5,5 door Erik Zwennes (3voor12-VPRO)


Me First And The Gimme Gimmes
Met Me First And The Gimme Gimmes is het altijd lachen. Volgens de bekende formule worden oude hits in een punkjasje gestoken. De heren, die zichzelf in foeilelijke blauwe jasjes hebben gestoken, doen het vandaag kalm aan. Die-hard punkers hadden wellicht op iets meer vuur gehoopt, maar dat maakt het optreden niet minder vermakelijk.
Bron: LiveXS door Jeroen Bakker/Klaas Knooihuizen/Ruud Van de Locht/Arnold Scheepmaker


The Killers
The Killers beloofden eerder al dubbel zo hard hun best te doen op Pinkpop. Na vrijdagavond opgewarmd te hebben in de Heineken Music Hall, maakte de band uit Las Vegas die belofte meer dan waar. Openen met succesnummer Human blijkt een goede keus, Pinkpop gaat los en blijft er in. Zanger Brandon Flowers lijkt het gehele optreden in zijn nopjes, misschien verheugde hij zich al stiekem op het moment waarop hij het podium mocht delen met zijn grote held Bruce Springsteen

Somebody told me... that The Killers een heel goed bandje is en dat bewijzen ze eens te meer op een zonovergoten Main Stage. Met Brandon Flowers hebben deze Amerikanen dan ook een erg charismatisch frontman in de rangen die bovendien de kunst verstaat een verzameling onwrikbare songs bij elkaar te schrijven. Opkomend in hun tijgerprint-outfits en boa's ogen Brandon Flowers en co ook echt als sterren. Las Vegas in the House! Wat volgt is een set die je doet realiseren dat niet alleen de singles van hun drie cd's maar ook de albumtracks inmiddels zijn uitgegroeid tot ware meezing-momenten. Mr. Brightside, Read My Mind, Human...als ze een dag later hadden gekund waren ze een gerechtvaardigd headliner geweest.
Bron: LiveXS door Jeroen Bakker/Klaas Knooihuizen/Ruud Van de Locht/Arnold Scheepmaker



Dr. Lectroluv


Elbow
Van Elbow was het van tevoren nog maar de vraag of het optreden zou overkomen op de Pinkpop menigte. Niets is minder waar, zelfs in de buitenlucht op klaarlichte dag weet Elbow nog te betoveren. Giel Beelen kondigde al aan dat de band ontzettend veel zin had om te spelen en dat is te zien. Ook al speelt de band uit Manchester weinig oude nummers, op enkele liedjes na komt de setlist volledig van laatste album The Seldom Seen Kid. Eén ding staat vast: Pinkpop is om.

Elbow is het muzikale hoogtepunt van de eerste dag. Intieme, onheilspellende, dromerige sferen creeren. Het winnen van de Engelse Mercury Music Prize heeft de heren een grotere status gegeven, maar de band zelf is er niet door veranderd: Guy Garvey's melancholieke zang wordt nog steeds voorzien van wijds uitwaaierende songstructuren die de luisteraar doen verzanden in een zee van hersenspinsels. Wat wel direct opviel: hoe sterk het songmateriaal van nieuwste cd The Seldom Seen Kid eigenlijk is. Vooral Grounds for Divorce is uitgegroeid tot een tune van jewelste. Het is jammer dat een aanzienlijk deel van het publiek besluit om het optreden voortijdig te verlaten, opdat er een goed plekje voor het slotoptreden van Bruce Springsteen veroverd kan worden.
Bron: LiveXS door Jeroen Bakker/Klaas Knooihuizen/Ruud Van de Locht/Arnold Scheepmaker


Bruce Springsteen, baas over Pinkpop
LANDGRAAF - Een unicum voor het driedaagse Pinkpop. Niet eerder trad de duurste artiest op de eerste avond op. Én nooit tevoren speelde die zo goed dat het resterende festival zich bij voorbaat in zijn schaduw voltrok. De komst van Bruce Springsteen (59) geldt als organisator Jan Smeets' slimste publicitaire zet in jaren. Ook al speelt The Boss dit decennium bijna net zo vaak in Nederland als Guus Meeuwis of Marco Borsato, als hij Pinkpop aandoet verkoopt Smeets meteen 60.000 kaarten voor de anders rustige zaterdag.

De immense belangstelling - ook een colonne bekende Nederlanders van bondscoach Bert van Marwijk tot staatssecretaris Timmermans zakte af naar Limburg - was niettemin terecht. Springsteen, voor het eerst op Europese festivaltournee, lijkt met de jaren slechts aan podiumgretigheid te winnen. Een megaweide als op Pinkpop voor zich winnen is dankzij z'n aanstekelijke enthousiasme en ontembare energie geen enkel probleem. Springsteen mag evergreens als Badlands, Born To Run en Glory Days dan al vaker gespeeld hebben dan hij een vers houthakkersoverhemd aantrok, zijn uitvoeringen klinken alsof hij ze voor het eerst speelt. Omdat hij verder meester is in het bepalen van het showritme - in 2 ½ uur wisselt hij exact op het juiste moment in tempo met epische ballades (het prachtig gedragen The Ghost of Tom Joad of het nieuwe Outlaw Pete) en gedreven opgestroopte-mouwen-rock als Out In The Street of The Rising.

Geen middel om zijn publiek bij de les te houden laat de zanger onbenut. Hij haalt op pizzadooskarton geschreven verzoeknummers op, knuffelt zijn fans op de eerste rijen en trekt voor een remake van zijn beroemde videoclip bij Dancing In The Dark (uit 1984) een beduusd meisje de bühne op.
Ook dat laatste werkt. Een maximale score op de nostalgiemeter bij het grijze deel van de festivalgangers. Mede doordat Springsteen - bezweet hemd, donker hesje en strakke spijkerbroek - nauwelijks ouder lijkt geworden. Ook vocaal vertoont hij weinig slijtage. Alleen Born to run gaat een tandje langzamer om hij tegen het eind van het concert enigszins buiten adem raakt. Ander tekentje van ouderdom is de snorrende autocue met liedteksten.

Het mooiste moment van het beste Pinkpop-optreden in de laatste vijf jaar is een duet met Killers-frontman Brandon Flowers. Verlegen als een kleuter in de buurt van Sinterklaas schuifelt Flowers - anders toch een tikkende braniebom - achter zijn idool aan. Thunder road klinkt niet helemaal zuiver, maar ontroert maximaal. Wie het nog niet eerder deed sluit Springsteen nu met overgave in het hart.
Bron: AD door Stefan Raatgever 31 mei 2009

Publiek Pinkpop wentelt zich in aandacht van The Boss
Hoewel hij vorig jaar nog optrad in de Amsterdamse Arena, liep Pinkpop gisteravond uit voor het optreden van Bruce Springsteen. Met Badlands, uit 1978, begonnen hij en de E Street Band hun optreden. Een minuut eerder waren ze rustig het podium op komen lopen, de armen om elkaars schouders geslagen. Al snel bleken Springsteen en zijn tienkoppige groep een geoliede rockmachine die bij vlagen ontroerde. Dat laatste gebeurde bijvoorbeeld bij Trapped en I'm on fire, waar de ondergaande zon het podium in vuur en vlam zette. Beide waren verzoeknummers die het publiek op grote bordkartonnen borden indiende; Springsteen haalde ze eigenhandig uit het publiek.

Dat publiek mocht zich toch al wentelen in veel aandacht van 'The Boss'. Regelmatig daalde hij af naar zijn fans, gaf handen of liet hen een liedje zingen. De E Street Band mocht dan een dagje ouder zijn geworden - voor de 68-jarige saxofonist Clarence Clemons stond een leunstoel op het podium - Bruce Springsteen, in september zestig, was onvermoeibaar. In eerste instantie was het geluid dat hij optrok massief, maar gaandeweg werd het meer gelaagd. Een excellerende Nils Lofgrun kreeg de ruimte; Jay Weinberg, zoon van de originele E Street drummer Max Weinberg, mocht soleren. Oud gedienden Steve van Zandt en Clarence Clemons hielden zich op de achtergrond.

Springsteen bracht zijn oudere werk met vaart, zoals een feestelijk Glory Days en een doeltreffend Born to Run, terwijl hij in recenter werk als Working on a Dream zijn boodschap verkondigde: met z'n allen kunnen we er een beter huis, een betere wereld van maken. „This is a house of love, hope and joy!” Op die momenten jubelde Springsteen als een predikant die rockt. Of andersom.

Het optreden van Bruce Springsteen mocht dan een geheide act zijn - het had er voor gezorgd dat de eerste dag van het driedaagse festival in 18 minuten was uitverkocht - het maakte de generatiekloof op het veertig jaar oude popfestival wel zichtbaar; voor aanvang danste 30- bij diskjockey Dr. Elektroluv, terwijl 40+ zich in afwachting van Bruce Springsteen voor het podium verzamelde. Die scheiding deed zich ook tijdens Springsteens optreden voor: oudere popliefhebbers zongen woordelijk songs als Thunderroad en Dancing in the Dark mee, en streelden liefdevol de handen van de muzikant en zijn gitaar; de jongere garde keek verbaasd naar zoveel emotie.
Bron: NRC Handelsblad door Yaël Vinckx

Programma 2009
Zaterdag 30 mei: 15.00 - 22.30 uur

Tentstage	3FM Stage	Mainstage
15.00 - 15.45 Noisettes	15.00 - 15.45 Kings Of The Day	15.45 - 16.45 Chris Cornell
16.45 - 17.45 Just Jack	16.45 - 17.45 Me First And The Gimme Gimmes	17.45 - 19.00 The Killers
19.00 - 20.15 Dr. Lectroluv		20.15 - 22.30 Bruce Springsteen
19.00 - 20.15 Elbow

Zondag 31 mei: 13.00 - 22.30 uur

Tentstage	3FM Stage	Mainstage
13.00 - 13.40 You Me At Six	13.00 - 13.40 De Staat	13.40 - 14.25 Milow
14.15 - 15.20 Kyteman's Hiphop Orkest	14.25 - 15.20 Rowwen Hèze	15.20 - 16.15 Volbeat
16.15 - 17.15 The Rifles	16.15 - 17.15 Maria Mena	17.15 - 18.15 Madness
18.15 - 19.15 White Lies	18.15 - 19.15 James Morrison	19.15 - 20.15 Krezip
20.15 - 21.15 Pendulum	20.15 - 21.15 Keane	21.15 - 22.30 Placebo

Maandag 1 juni: 12.00 - 22.30 uur

Tentstage	3FM Stage	Mainstage
12.45 - 13.30 The All-American Rejects	12.24 - 13.30 Shinedown	12.00 - 12.45 The Gaslight Anthem
14.30 - 15.20 Hollywood Undead	14.30 - 15.20 Mando Diao	13.30 - 14.30 Novastar
16.20 - 17.15 The Script	16.20 - 17.15 Billy Talent	15.20 - 16.20 Amy Macdonald
18.15 - 19.00 Katy Perry	18.15 - 19.15 De Jeugd van Tegenwoordig	17.15 - 18.15 Franz Ferdinand
20.15 - 21.15 The Ting Tings	20.15 - 21.15 The Kooks	19.15 - 20.15 Anouk
		21.15 - 22.30 Snow Patrol

Wijzigingen programma tot op de concertdag(en) voorbehouden

Wil jij je ervaringen en leuke belevenissen op Pinkpop 2009 kwijt, laat 't ons dan weten via