2002 Updated 11 februari 2014

Datum: 18-20 mei 2002
Acts: Zie programma overzicht
Supergroover   P.O.D.   After Forever   Heather Nova   Groove Armade   Bush   Live
Locatie: Megaland Landgraaf

Entree: 3 dagen met camping kost dit jaar € 89. Pinkstermaandag kost € 55.,00

Weer: zaterdag: droog, af en toe een buitje,

Toeschouwers: 30.000

Presentatie: De Vliegende Panters, Marco Roelofs, Isabelle Brinkman en Dolf Jansen

Klik hier voor de suggesties van bezoekers...voor de bekendmaking van het programma

Recencies zondag      Recencies maandag      Krantenartikelen

Supergroover: Limburgse drum 'n bass mist goed songmateriaal en een broodnodig onmenselijk element.

MUZIEK: Drum 'n bass met akoestische instrumenten. Geen computers, geen synthesizers.

PLUS: Supergroover is enthousiast en bevlogen.

MIN: Maar dat is helaas niet genoeg. De winnaars van de Limburgse talentenjacht 'Nu Of Nooit' gaan er prat op dat ze geen computers en aanverwanten gebruiken, maar het is een groot misverstand om te denken dat dat toegevoegde waarde is. Moderne dansmuziek heeft namelijk de strakheid van hedendaagse elektronica nodig, geen menselijke losheid of slordigheid. Een loeistrak onmenselijk element is essentieel bij drum 'n bass, house en aanverwanten. En dan overtuigden de nummers ook nog eens niet, ondanks het enthousiasme en de bevlogenheid. Te dun, te weinig memorabel.

CONCLUSIE: De drum 'n bass van Supergroover mist goed songmateriaal en een broodnodig onmenselijk element.

CIJFER: 5 Door Erwin Blom

P.O.D.: Californische rap-metalband opent Noordpodium op verder weinig spetterende manier.

MUZIEK: Logge Californische rap-metal, met hier en daar meezingbare refreinen en enkele hardcore- en reggae-invloeden.

PLUS: De gastrol voor het publiek als Pinkpop Kinderkoor in Youth Of The Nation ("We are, we are..."). Dit is dé hit van P.O.D. en het beste nummer in de set. Dat weten ze zelf ook. Als de riff wordt ingezet, ontrolt zich een groot laken achter de band met daarop 363 zwart/wit-foto's van middelbareschoolkids. Drie jongens uit het veld mogen meezingen en -dansen. Het is aandoenlijk en ronduit hartverwarmend. P.O.D. bestaat uit frisse, christelijke knapen (al zien ze er bepaald niet zo uit) en het gevloek en de zelfmoordneigingen van collega's als Korn, Linkin Park en Papa Roach schitteren door afwezigheid. De man die een compliment verdient voor het sprankje eigen geluid in P.O.D. is gitarist Marcos Curiel, met zijn galmende, Cure-achtige loopjes.
MIN: De originaliteit spat er nu niet meteen van af. Denk Rage Against The Machine met een minder begaafde rapper en je bent een heel eind. Ook de punk-reggae van Bad Brains heeft zijn sporen achter gelaten. Het muzikale spectrum is na drie nummers wel afgebakend. Ondanks een sympathiek bedoelde nadere kennismaking met het publiek (tijdens Satellite, het titelnummer van P.O.D.'s laatste album), kan rapper/zanger Sonny Sandoval evenmin beticht worden van enig charisma. Kan iemand hem trouwens eens een nieuwe broekriem bezorgen? Het was voor de gedreadlockte voorman een heel gevecht met de zwaartekracht om niet zijn boxers aan de goegemeente te tonen.
CONCLUSIE: Ongevaarlijke tienermuziek voor beschaafde festivalgangers die met de handen boven de slaapzak het pinksterweekend overleven. P.O.D. is al tien jaar bezig dus veel verdere ontwikkeling valt er van deze mannen niet te verwachten. Nog twee dagen wachten dan maar, op System Of A Down.
CIJFER: 7 Door Job de Wit

After Forever: Nieuwe Nederlandse gothic metal-sensatie trekt niet alleen de eigen achterban over de streep.

MUZIEK: Intrigerende mix van dark metal, progressieve rock, klassieke elementen en gothic klanken.

PLUS: De enorme vooruitgang die After Forever op haar tweede cd 'Decipher' heeft geboekt - zowel in compositorisch als in speltechnisch opzicht - is ook op podium duidelijk merkbaar. De groep overtuigt bovendien niet alleen de fans uit de metal-achterban, maar ook de andere bezoekers die op het concert afkomen. De tent lijkt steeds voller te worden en aan het eind van het optreden krijgt de groep terecht luid applaus van de vele toeschouwers.

MIN: De set op het 3FM-podium lijkt als twee druppels water op de set die de laatste tijd ook in het clubcircuit is vertoond. Enige verrassende elementen hadden het concert net iets meer cachet gegeven. Zo was de uitvoering van de op de recente single uitgebrachte Queen-cover 'Who wants to live forever' met een gastoptreden van muzikaal duizendpoot Arjen Lucassen (hij is ook verantwoordelijk voor het arrangement van dat nummer) een leuke toevoeging geweest.

CONCLUSIE: After Forever laat heel weinig steken vallen en trakteert vriend en vijand op een lekker strak en vet metalconcert.

CIJFER: 8 Door Andre Keij Tweede foto    Derde foto

After Forever mocht tijdens de presentatie van het programma van Pinkpop, op 19 februari van dit jaar, al laten zien wat de band in huis heeft. Nederland loopt momenteel voorop op het gebied van gothic rock, of sprookjesmetal zo men wil. Within Temptation, After Forever en natuurlijk The Gathering zijn representanten van het genre dat zich in een grote publieke belangstelling mag verheugen. Langgerekte composities, weelderige arrangementen, stoer gitaarwerk en angelieke zang zijn ook de kenmerken van After Forever, dat met een klassiek geschoolde zangeres Floor Jansen, een zangeres met een buitengewoon bereik in huis heeft.

Verslag van een fan
Het optreden was geweldig en een mooie opening van het festival, aldus de After Forever fans. Linda: "Zelfs Floor stak af en toe haar duim op."
Een plekje vooraan heeft ook z'n nadelen, merken Linda, Martine, Sylvana, Chantal en Camiel. Er wordt toch wel veel geduwd en getrokken. En iets te drinken zou ook niet onaardig zijn, want het is toch wel erg heet. Ondanks dat gaan ze uit hun dak bij de eerste tonen van de muziek. Hoofden gaan al snel heen en weer op de maat van de muziek.
Na het optreden komt het vijftal enigszins uitgeput terug. Camiel: "Het was echt een te gek optreden. Ik kon alleen totaal niet meekomen in de pit. Het pogoën was me echt te vermoeiend." Niks tegengevallen? "Ik vond het wel erg jammer dat er weinig 'screams' waren te horen. Die miste ik wel", zegt Camiel.
De grote vraag was natuurlijk aan Sylvana of zij de felbegeerde setlist te pakken had gekregen. "Ja! Ik heb hem. Echt geweldig!" aldus de gelukkige fan. Even later blijkt dat ook haar twee vriendinnen Linda en Martine het papiertje hebben bemachtigd. Martine: "Ja, die kregen we ook. Het concert zelf vond ik erg goed. Het publiek achteraf gezien ook wel." Linda: "Ja, Floor zelf stak af en toe ook haar duim op."
Na nog wat napraten en eindelijk een T-shirt van de band te hebben gekocht, gaan de fans maar op weg naar de volgende optredens. "En iets drinken, want ik verga van de dorst," aldus Sylvana. Camiel heeft besloten nog naar Live te gaan.
In ieder geval vonden ze het alle vijf een mooie opening van het festival. Misschien volgend jaar de afsluiter van de zaterdag? Volgens de fans heeft de band dat zeker verdiend.
Door: Ilse Solleveld

Heather Nova: Sympathieke mooie zangeres blijft teveel in hetzelfde trucje hangen.

MUZIEK: Softe melancholieke rock.

PLUS: Een mooie meid die sympathiek overkomt.

MIN: De muziek is te eendimensionaal. Heb je één nummer gehoord, dan ken je de rest ook. Best aardig, best goed, denk je bij het eerste nummer. Een enkele song verder begint de hoge jodelzang te irriteren en wordt de melancholieke toon vermoeiend. En dan nadert het moment snel dat je het gezien hebt.

CONCLUSIE: Een concert van Heather Nova is een neergaande spiraal. Het concert lijkt goed te beginnen, maar gaat snel vervelen en irriteren.

CIJFER: 4 Door Erwin Blom (hiermee ben ik het dus niet eens, Erwin weet niet wat mooi is en mooi klinkt, en gaat snel irriteren, klik hier en oordeel zelf).


Groove Armada: Weet moeilijk te overtuigen, maar het gebeurt wel!

MUZIEK: Een mix van downtempo beats a.k.a. lounge en house. Twee rustige nummers, een stampende housedeun en vervolgens weer wat gaapliedje. Mooi zijn al die luisterliedjes wel, maar het contrast met de strakke beukwerk was te groot. Het dak ging eraf, maar dat was niet in de eerste plaats te danken aan de band zelf. Niet de band jutte het publiek op, maar andersom.

PLUS: Het publiek. Misschien gek om daarmee te beginnen, maar de aanwezige fans, in de maar net gevulde 3FM tent, gingen bij voorbaat al helemaal uit hun dak en bleven dat gedurende het hele optreden ook dankbaar doen. Wat de band zelf betreft: het was absoluut een sterk punt dat er veel live gespeeld werd en er dus ook echt een band stond, en niet te veel voorgeprogrammeerde muziek. Daarbij was er gelukkig ook een rapper die nog enigszins het publiek wist op te ruien en zo wat sfeer wist te brengen. Ook werd niet al te krampachtig vastgehouden aan de studioversies van de nummers en was er nu en dan ruimte voor improvisatie, waardoor de nummers in een ander perspectief geplaatst werden. Toch bleef het herkenbaar en onmiskenbaar Groove Armada.

MIN: Echt een feestje werd er niet gebouwd, terijl Groove Armada daar wel degelijk toe in staat is, getuige de spaarzame hoogtepunten. De nummers kabbelden te veel voort (leuk voor tijdens een etentje) en er waren te weinig energieke momenten. Daar waar ze wel waren, eindigden ze haast in een anti-climax door gelijk achter een fijn stampende housetrack weer zo'n ultra-relaxed nummer te brengen. Gevolg daarvan was weer dat de vaart uit het hele optreden verdween en dat er totaal geen opbouw in zat. De muzikanten waren te veel met zichzelf bezig in plaats van met de band, waardoor één en ander soms behoorlijk rommelig en onafgewerkt overkwam. Daarbij was er ook een zanger die voor het overgrote deel tenenkrommend zong, tot op het valse af. Als negatieve klap op de vuurpijl maakte de groep de gekregen tijd niet eens vol, wat tot luid boegeroep van het publiek leidde.

CONCLUSIE: Groove Armada heeft er niet uitgehaald wat er inzat. De herkenbaarheid was echter groot: met name de hits als 'At The River', 'My Friend', 'Everybody Looks The Same' en 'Superstylin'' gingen er bij het publiek in als koek. Wat mij betreft gaan de credits voor dit optreden dan ook naar de aanwezigen.

CIJFER: 6,5 Door Jesse Voorn


Bush: Bush weet het publiek bij vlagen warm te krijgen met hun kamerbrede rock.

MUZIEK: Volvette rock met beheerst pathos.

PLUS: Bush levert zoals altijd ook nu weer constante kwaliteit met zanger Gavin Rossdale als publieksmenner. Een muur van gitaren, donderende drums en een tapijt van toetsen. Bush doet wat het moet doen en speelt de warmte in de botten van het publiek met favorieten als 'People that we love', 'Chemicals' en 'Fugitive'. Met als gevolg een golvende massa tot aan de frituur.

MIN: Bush laat zoals altijd ook nu weer zijn beperkingen horen in de zang van Gavin Rossdale en de matige composities. Rossdale heeft een gruizige stem met een beperkt bereik die zich niet leent voor ballads. De liedjes missen een hoek (dat wat maakt dat een liedje meteen in je kop blijft zitten). Bush maakt altijd M(iddle) O(f) (the) R(ock), en speelde een gekende set met weinig nieuwe nummers.

CONCLUSIE: Je kunt Bush er altijd bij hebben op een festival. Constante kwaliteit voor een bescheiden prijs. Het lijkt de HEMA wel.

CIJFER: 7 Door Gerard Walhof

Tweede foto    Derde foto

Live: Zaterdag is Live dag. Na vijf albums voor de vierde keer op Pinkpop. Dat is wel even genoeg voorlopig...

MUZIEK: Gedragen, idealistische post-grunge met invloeden van Beatles tot Nu Metal.

PLUS: Het publiek eet uit de hand van Ed Kowalczyk en zijn maten. Opener 'Simple Creed' is eigenlijk best een oké nummer (met dank aan Tricky). Er is hoop. Voor even...

MIN: Die Ed Kowalczyk is natuurlijk een vreselijke vent. Nu weer met een afzichtelijk staartje achterop zijn verder kale hoofd. En dat prekerige gedoe, daar word je kotsmisselijk van. Er is te veel slecht nieuws in de wereld, volgens Ed. Jahaa, weten we wel..

CONCLUSIE: Live mag als eerste band ooit het hoofdpodium op de zaterdag afsluiten. Een slimme zet van Smeets en consorten. De band heeft een zeer trouwe following en met wereldhits als 'I Alone', 'Overcome', 'Lighting Crashes', 'Lakini's juice' (ook lekker headbangen voor de aanwezige goths) en wat andere simpele meezingers is het natuurlijk kat in het bakkie. Maar er zit meer in Live dan simpele meezingers, jawel. De goeroe-achtige gedragingen van Kowalczyk, zijn denkbeelden en teksten die zijn beïnvloed door de Indiase filosoof Jiddu Krishnamurti. Maar spannend, interessant en ontroerend wil het na vijf albums en vier optredens op Pinkpop niet meer worden. Live kan worden bijgeschreven in de annalen van de popmuziek. Een pagina in de Rock And Roll Hall Of Fame. Een simpele stoeptegel met een handafdruk. Ergens in een zijstraat. Meer niet.

CIJFER: 6 Door Sander Kerkhof     Tweede foto

Wil jij je ervaringen en leuke belevenissen op Pinkpop 2002 kwijt, laat 't ons dan weten via